Op 6 juli heb ik http://www.dimitrireining.nl/?p=634 (Ongeneeslijk ziek) geschreven. Bij deze deel 2. Vandaag zeven oktober, drie maanden later heb ik de uitslag gekregen van de CT scan die ik anderhalf week daarvoor heb gehad. En de uitslag mag positief genoemd worden.
De darmtumor is van een omvang van 3 à 4 centimeter naar praktisch niet meer zichtbaar op de scan gegaan. De lymfeklier was niet meer zichtbaar op de scan. De hoeveelheid leasies (tumoren/kanker) in de lever zijn kleiner geworden en duidelijk begrensd (lees; de rand op de leasies zijn beter zichtbaar). Dit waren de positieve berichten. De berichten tot lichte zorg zijn dat de plek op de milt onveranderd is gebleven wat kan betekenen dat het geen kanker is maar iets anders. En de plekjes op mijn longen blijken helaas ook uitzaaiingen van de kanker te zijn maar die zijn gelukkig (nog) kleiner geworden.
In mijn eerste blog schreef ik dat ik de eerste chemo had gehad. Ondertussen heb ik er in totaal zes gehad. Om eerlijk te zijn is chemo een bitch. Je laat je vrijwillig injecteren met gif. Je staat mentaal voor de keuze om je dit te laten overkomen wetende dat je (in mijn geval) minimaal zes dagen nodig hebt om daar weer bovenop te komen. Met de kennis van nu is dat een goede beslissing geweest gezien de uitkomst maar iedere als die naald in je arm gaat en het infuus begint te lopen dan doet dat wel wat met je. Fysiek is het zwaar maar ik vind het mentale gedeelte vele malen zwaarder. Gelukkig wordt je en de artsen naar mate de teller van de chemo’s oplopen steeds wijzer hoe je reageert op de chemo en kun je daar medicatie op aanpassen. Echter nu na de zesde chemo merk ik dat mijn conditie van level 100 naar level 5 is gegaan. Waar je vroeger met energie smeet ben je nu heel selectief in wat je wel en niet doet.
Overig goed nieuws! Doordat de uitslag zo goed was wordt de chemo aangepast naar een wat mildere vorm die vermoedelijk de huidige situatie stabiel zal houden. Hierdoor zal vermoedelijk de kwaliteit van leven omhoog gaan (en dat wel een beetje waar je het voor doet + iets langer rondwandelen hier natuurlijk). Minder bijwerkingen en niet zoveel mindere dagen. Het behandelplan moet nog uitgewerkt worden maar mijn chemo van morgen is al geschrapt bijvoorbeeld wat al een hele opluchting.
Op het moment van schrijven zit ik helaas wel in de vierde slechte dag (ik lag gisteren zelfs op Spoedeisende Hulp) maar dit komt omdat ik vermoedelijk ergens een infectie heb die er voor zorgt dat ik overal spierpijn heb waardoor ik mijn uiterst belabberd voel. Ik kan het goede nieuws dus helaas niet euforisch vieren
Verder nogmaals dank voor alle belletjes, appjes, reacties op social media etc etc. En de vraag ‘Hoe gaat het met je?” kan ik nog steeds handelen al moet je soms wel even op een reactie wachten 😉
Tot ongeneeslijk ziek (Part 3)